Artikel 152 van die Grondwet sit die vyf fokusgebiede van munisipaliteite uiteen:
1. Om demokratiese en verantwoordingspligtige regering te voorsien;
2. Om dienste op volhoubare wyse te verskaf;
3. Om maatskaplike en ekonomiese ontwikkeling te bevorder;
4. Om ’n veilige en gesonde omgewing te bevorder;
5. Om die betrokkenheid van gemeenskappe aan te moedig.
Ingevolge die Wet op Munisipale Stelsels behels ’n basiese diens die versekering van ’n aanvaarbare en redelike lewensgehalte ten opsigte van water, sanitasie, vullisverwydering, paaie, stormwaterbestuur, elektrisiteit, behuising en brandbestryding. Die meeste diensstandaarde word óf deur wetgewing óf beleidsdokumente bepaal wat die algemeen aanvaarde diensstandaarde uiteensit.
Dienslewering word beperk wanneer die nasionale of provinsiale regering hul verantwoordelikhede na die plaaslike regeringsfere delegeer sonder om die nodige finansiële middele te voorsien. Dit word ’n “onbefondsde mandaat” genoem. Ander beperkings sluit in ’n tekort aan inkomste weens niebetaling deur diensgebruikers, staatstoekennings wat te min is en swak finansiële bestuur. Ander faktore sluit in ’n gebrek aan geskikte grond, swak samewerking binne regeringsfere, of om in ’n afgeleë gebied te wees. Praktiese omstandighede kan dienslewering ook beperk. Brandbestrydingsdienste kan byvoorbeeld belemmer word deur plakkershutte wat te naby mekaar gebou is vir brandweerwaens om tussendeur te ry, of weens ’n gebrek aan hoofwaterleidings.
